Met kinderen over dementie praten

Kinderen van alle leeftijden voelen aan wanneer er stress en onrust in de lucht hangt, het is dus belangrijk om met de kinderen te praten over de zorgen voordat ze van hun eigen foute veronderstellingen uitgaan. Zo kan het voorkomen dat kinderen zichzelf de schuld gaan geven van bijvoorbeeld conflicten in het gezin.

Het gesprek met een kind zal verschillen, afhankelijk van de leeftijd van het kind. Bij jongere kinderen is het niet nodig om de term dementie te gebruiken, je kunt beter zeggen dat het familielid ziek is, het soms moeilijk zal hebben om dingen te onthouden en soms in de war kan zijn. Vermeld zeker dat de persoon met dementie waarschijnlijk zieker zal worden en dat het belangrijk is dat de familie helpt waar mogelijk. Probeer hen in de mate van het mogelijke, afhankelijk van de leeftijd, voor te bereiden op de veranderingen die ze zullen tegenkomen bij hun familielid. Tieners kunnen wel begrijpen wat de diagnose inhoudt en zouden meer op de hoogte gebracht moeten worden van de details, van wat de levensverwachting is en wat de behandelingsmogelijkheden zijn. Hoewel ouders misschien niet geneigd zijn om mee te gaan in de opinie van hun tiener is het toch belangrijk dat iedereen zijn mening kan uiten en gehoord wordt.

Stel je kinderen gerust dat dementie niet besmettelijk is. Als de persoon met dementie jonger dan 65 jaar is, bespreek dan met oudere tieners de mogelijkheid dat de ziekte erfelijk is. Als er meerdere jonge mensen met dementie in de naaste familie zijn, kan je als familie overwegen om je genetisch te laten testen op de ziekte van Alzheimer. Blijf tijdens de verschillende fasen van de ziekte praten over de symptomen die zich voordoen en over hoe je kinderen of tieners dit ervaren. Spreek over hun gevoelens en stel hen gerust dat de persoon met dementie nog steeds van hen houdt ook al kan hij soms naar reageren. Laat hen op hun eigen manier rouwen en dwing hen niet om op regelmatige basis samen dingen te ondernemen of op bezoek te gaan wanneer ze zich hier niet goed bij voelen. Laat dit uit henzelf komen.

Emoties en reacties
Kinderen kunnen een heel scala aan emoties ervaren bij de conditie van hun naaste met dementie, die ze niet spontaan kunnen verwoorden. In sommige gevallen moeten de ouders hier een actieve rol in spelen en hun kinderen er zelf over aanspreken.

Deze emoties kunnen zijn: 

• Angst dat de ouders, andere familieleden of zijzelf de ziekte zullen krijgen
• Spanning, droefheid of angst bij de veranderingen in het gedrag en de persoonlijkheid van de persoon met dementie
• Frustratie omdat ze verschillende keren hetzelfde moeten herhalen of meermaals moeten zeggen wie ze zijn
• Schuldgevoelens over het tonen van hun frustratie of omdat zijzelf de ziekte niet hebben
• Zich ongemakkelijk voelen om in het openbaar te verschijnen met hun familielid of wanneer de persoon met dementie thuis woont, zich generen over hun thuissituatie en geen vriendjes/vriendinnetjes meenemen naar huis.

Onthoud dat kinderen en tieners hun gevoelens niet noodzakelijk uiten zoals volwassenen dat doen. In plaats van over hun angsten, zorgen en schuldgevoelens te praten komen deze misschien wel tot uiting in de vorm van gedragsproblemen, zich niet kunnen concentreren op hun huiswerk, niet willen praten met de familie of lichamelijke klachten.